-
La geamantoj sur la verda benk'
Teksto kaj muziko
Georges Brassens
traduko:
Claude Piron kaj Marcelo Redoulez
Multaj homoj kredas, ke
la verdaj benkoj de
bulvarda trotuar'
servas por ripoza ĉarm' aŭ simple por ornam'
Sed ne estas tiel ĉar
ilia ĉefbonfar'
estas al juna par',
doni lokon por la varmo de la komenca am'
rekantaĵo
Al geamantoj kiuj sur la verda benk',
verda benk', verda benk',
ne zorgante pri l'silenta plend'
de preterpasantoj,
unu alian kisas sur la verda benk',
verda benk', verda benk',
kun zumado pri sia pasi'
jen iras mia simpati'
Pri l' tapeto sut la mur'
kaj varmo de sekur
estonte en trankvil',
ili kunbabilas jam, dum manon tenas man'.
Ili revas pri vesper'
en plaĉa atmosfer',
kaj laŭ plej nova stil'
ili jam elektas nomon por naskota fil'.
Kiam ilia famili' ekvidas
kun envi'
tiajn friponojn du,
Ĝi al ili ĵetas nur parolojn kun venen'
Tamen tiu bigotar filfilin
kaj la panj' spirito kaj tiel plu
Ŝatus foje en sekur
frandati tiujn mem
La monatoj pasos for
do repaciĝos kor' kaj rev' de l'juna ven'
dum ĉielon ekvualos pezaj nuboj jam
ili tiam vidos, ke
hazarde sur ale'
sur tia fama benk'
ili vivis la plej bonan parton de la am' |
[[
Les amoureux des bancs publics
Texte original en français
(origina teksto en la franca)
Georges Brassens
Les gens qui voient de travers
Pensent que les bancs verts
Qu'on voit sur les trottoirs
Sont faits pour les impotents ou les ventripotents
Mais c'est une absurdité
Car à la vérité
Ils sont là c'est notoire
Pour accueillir quelque temps les amours débutants
refrein
Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs
publics
Bancs publics, bancs publics
En s'fouttant pas mal du regard oblique
Des passants honnêtes
Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics
Bancs publics, bancs publics
En s'disant des "Je t'aime" pathétiques
Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques
Ils se tiennent par la main
Parlent du lendemain
Du papier bleu d'azur
Que revêtiront les murs de leur chambre à coucher
Ils se voient déjà doucement
Ell' cousant, lui fumant
Dans un bien-être sûr
Et choisissent les prénoms de leur premier bébé
Quand la saint' famill' machin
Croise sur son chemin
Deux de ces malappris
Ell' leur décoche hardiment des propos venimeux
N'empêch' que tout' la famille
Le pèr', la mèr', la fille, le fils, le Saint Esprit
Voudrait bien de temps en temps
pouvoir s'conduir' comme eux
Quand les mois auront passé
Quand seront apaisés
Leurs beaux rêves flambants
Quand leur ciel se couvrira de gros nuages lourds
Ils s'apercevront émus
Qu' c'est au hasard des rues
Sur un d'ces fameux bancs
Qu'ils ont vécu le meilleur morceau de leur amour]] |
La
geamantoj sur la verda benk'
